“म” मा “तिमी” पाए

हिड्दै थिए घनघोर अँधेरीमा
लड्दै,पछारिदै,र भौतारिदै
आशा थिएन सुर्यको मलाई तर ,
सानु प्वाल बाट बिशाल ज्योति पाए
सुनेथे अन्धकारलाई हटाउनु,
झिल्को नै पर्याप्त छ
आहा! कस्तो भाग्य मेरो
मैले त श्रोत नै पाए
हो प्रभु,
मैले तिमीमा सत्यता पाए
हो प्रभु,
मैले तिमीमा जीवन पाए
हो प्रभु,
मैले “म” मा “तिमी” पाए !!!
--समीर “गोर्खा” छेत्री