"सन्ध्या"

मिरमिरे उषाको कलिलो सुर्यले
अचेल ममा मुस्कान छाउन सक्दैन,
हुन त अचेल मलाई
रात्रिको शशिले पनि शितलता दिदैन,
डुब्न लागेको रातो घाममा
तर अचेल म रमाउछु,
रातै प्रतिबिम्बित नबमा समेटिन्छु,
तत्क्ष्ण पहाडको कन्दराबाट
कोइलीको गीत जब सुन्छु
झस्कन्छु त्यतिखेर,
तर फेरि तिम्रै रम्यतामा मुग्दहुन्छु,
बिस्तृत तिम्रो विशाल हृदयमा
डुबुल्की जब मर्छु
स्वच्छ अनि शितल समीरले
चस्स छोएको
चाँप-गुरासको सुरभीमा म फेरि हराउछु,
हो अचेल म तिमीलाई भेट्न
पिपासिएको हुन्छु,
हो सन्ध्या
अचेल म तिमी मै रमाएको हुन्छु
अचेल म तिमी मै हराएको हुन्छु !!!!!

-- समीर "गोर्खा" छेत्री --
रचनाकाल-- २००३ (१० औं श्रेणीमा पड्दै गर्दा)

"दुइ मुक्तक"

(१)

मान्छे उही हो, यहाँ खाली बसाई फेरिन्छ,
अनुहार उही हो, यहाँ खाली हसाई फेरिन्छ,
कति बगोस् निर्दोस् गोर्खाको रगत ,
हतियार उही हो, यहाँ खाली कसाई फेरिन्छ !!

(२)

जसले बोल्छ बोल्नदेउ,
मन खोल्नेलाई खोल्नदेउ,
दुइ दिनको चोला जिन्दगी,
बाँच अनि बाँच्नदेउ !!

--समीर "गोर्खा" छेत्री ---

"गजल"

नियम मिचेर गजल लेख्दैछु,
शब्दहरु सिचेर गजल लेख्दैछु !(१)

काफिया,रदिफ,बहर के हो ?
अनजानैमा गजल लेख्दैछु !(२)

मनमा जे छ सबै पेस्दैछु,
मुटू झिकेर गजल लेख्दैछु !(३)

निदाउन नसक्दा सुनसान रातमा,
दियालो बालेर गजल लेख्दैछु !(४)

चोट र व्यथाले फाटीसक्दा जिन्दगी,
मुहानै टालेर गजल लेख्दैछु !(५)

--समीर "गोर्खा" छेत्री--
रचनाकाल-- १८/७/२०११
स्थान-- शयन कक्ष

“२०११ को भानु जयन्ति”

पहेंलो रंग प्लास्टिकको मालामा
सम्झौतामा फसेको भानुलाई,
बधाई छ है जन्म जयन्तिको
बधाई छ,
आज जन्मिएको कविहरुलाई
र स्वगात छ,
घडीको दासत्वमा फसेका दिगजहरुलाई,
थर, जात, धनी-गरिबको
चक्रबिउमा फसेका नेपालीहरुलाई
भाषिक एकताको सुत्रमा बाध्ने भानुलाई,
आज,
नेपालीले जन्म जयन्तीमा मात्रै सम्झने गरेको छ,
झयार पात र सुलिले ढाकेको भानुलाई
हेर्न सम्म पनि फुर्सद नहुने हामी,
आज,
खुब भानु गाथा गाउँछौ,
रामायणको श्लोकहरु रटटा मारी
भोलिको पत्रिकामा आफ्नो नाम र तस्विर खोज्छौ,
भोली,
भानु चिनाउने मोतीरामलाई
भानु भन्नु बेर नलागने,
आदिकवि को हो कुनी
भानु पछि पाला थप्ने,,,,,,
भोली,
पत्रिकामा तस्विर साथ
२०११ को भानु जयन्ति समारोह सम्पन्न,
फल्ना अतिथिले यसो भने
फल्ना कवि पुरस्कृत भए,
आफ्नै जन्म जयन्तीमा भानुको नाम मात्र
त्यो पनि आधा .....
अब,
भानुले प्रतिक्षा साँच्दैछ,
२०१२ भानु जयन्तिको !!!!!!!

"गीत"

व्यर्थै किन छाडी गयौ
मलाई यहाँ एक्लो बनाई
मायालु तिम्रो यादले सताउछ हरपल मलाई
बिताएका ती पल सम्झी तडपिन्छु मुटू जलाई
तिम्रो यादले बिछोडको पीडाले
रुवाउँछ रुवाउँछ आज मलाई
व्यर्थै किन छाडी गयौ
मलाई यहाँ एक्लो बनाई
गल्ति के थियो मेरो र तिमी बिरानो भयौ
मेरो जीवनबाट कहिले नबल्ने गरी दियो निभायौ
तिम्रो धोकाले बिछोडको पीडाले
रुवाउँछ रुवाउँछ आज मलाई
व्यर्थै किन छाडी गयौ
मलाई यहाँ एक्लो बनाई
दु:ख सबै म पिउला तिमी सधैँ खुसी रहनु
म रोई दिन्छु तिमी सधैँ हाँसी दिनु
तिम्रो मुस्कानले तिम्रो तस्बिरले
रुवाउँछ रुवाउँछ आज मलाई
व्यर्थै किन छाडी गयौ
मलाई यहाँ एक्लो बनाई......

--समीर "गोर्खा" छेत्री--
रचनाकाल-- ६/७/२०११

"म दिन्न"

गोली थाप्छु छातीमा बरु बैरी कसै पस्न दिन्न
आमा बेची सन्तान पोश्नेलाई भित्र म पस्न दिन्न ! (१)


बिरे,बले,बिर्खे अब “शहिद” होइन अवाज बनोस्
सिरुपाते अब उसो आफन्त माथि म खस्न दिन्न !! (२)


आँखा हुने “अन्धो” हरु आँखा खोलि हिड्न सिकोस्
कालोलाई रातो,रातोलाई कालो अब उसो म भन्न दिन्न !!!(३)


“उसले” त गर्नु गरयो, टाप पनि लगाई हाल्यो
अब उसो कसैलाई नि “त्यसो” म गर्न दिन्न !!!! (४)


काम गर्ने हनुमान......जस पाउने ढेडू
अब उसो कहिलेपनि “प्रमिला” लाई म मर्न दिन्न !!!!! (५)


सुक-सुक गर्छ “मुख लुकाई” एकान्तमा हिज आज
अब उसो मेरो पहाडको आँशु म झर्न दिन्न !!!!!! (६)


-- समीर "गोर्खा" छेत्री--
रचनाकाल-- ४/७/२०११

"गजल"

हाल खबर के छ आज भोली हजुरको
चिठी-पत्र आउनै छोड्यो आज भोली हजुरको ! (१)

दुर्पिन डाँडा, डाउहिल पाखा सँग-सँगै घुमेको
आलै छ मनमा सम्झना सबै सधैँभरि हजुरको !! (२)

चौरस्ता मुनि झरीको याममा पोलेको मकै खाएको
झझल्को ल्याउछ यो बर्षे मास घरि घरि हजुरको !!! (३)

बिछोडको योगमा यो मुटू दुक्छ यो छाती चर्कन्छ
त्यो डाँडा हेर्दै प्रतिक्षा साँच्छ दुइ नयन हजुरको !!!! (४)

--समीर "गोर्खा" छेत्री--
रचनाकाल-- ४/७/२०११

"गजल"

जीवनमा सबैको नियतिले खेल खेलेकै छ
चोट बोकेको मुटुलाई प्रितिले खेल खेलेकै छ ! (१)

बाटो मुनिको फूल म तिमी क्षितिजको अग्लाई भयौ
एक प्राणलाई दुइ बनाउन रुडीले खेल खेलेकै छ !! (२)

महाकाल सामु कसम खाई संगै बाँच्छु-मर्छु भनथ्यौ
माया त्यागी धन अपनाउनेलाई युगले खेल खेलेको छ !!! (३)

मेरो जीवन तिम्रो सिउदो रंगाउनेलाई दोष म दिन्न
अभागीको हत्केलाको रेखाले खेल खेलेकै छ !!!! (४)

माटोमा सबै मिल्नैपर्छ अजम्बरी केहि छैन
माया भन्ने अमर ठान्थे समयले खेल खेलेकै छ !!!!! (५)

--समीर "गोर्खा" छेत्री--
रचनाकाल- ४/७/२०११